Fuerteventura jest najstarszą wyspą z całego archipelagu kanaryjskiego, liczy sobie ok. 20 milionów lat. Lata nieubłaganej erozji nadały Fuerteventurze charakterystyczne łagodne i miękkie linie, a o bardzo odległej przeszłości wulkanicznej przypominają tylko rozrzucone tu i ówdzie niskie stożki wulkanów.
Dla ludzi przyjeżdżających z północnych krajów o bujnej wegetacji często jest to wrażenie wystrzelenia na inną planetę.
Narodziny.
Na początku był wulkan, a dokładnie trzy stratowulkany: pierwszy wyłonił się centralny, zajmujący środkową część obecnej wyspy
Wielkie osunięcie.
Centralny masyw wulkaniczny wielkością był zbliżony do Teide na Teneryfie, ale ze względu na problemy związane z niestabilnością lub poważnymi trzęsieniami ziemi, ok. 15 mln. lat temu zaliczył poważne osunięcie w kierunku zachodnim, osadzając ogromną ilość materiału na dnie morskim.
Zmierzch aktywności.
Po okresie względnego spokoju, który trwał mniej więcej 7 mln. lat, nastąpiło wznowiły aktywności wulkanicznej, podczas którego wyłoniły się niewielkie wulkany emitujące popioły i żużel. Było to ok. 5 milionów lat temu.
Pozostałościami tego okresu są Gairía Wulkan z Tiscamanita lub Malpais Grande i Chico, pomiędzy Tuineje i Black Pit, czy wulkan Arena w północnej części wyspy, w pobliżu miejscowości Lajares.
El Paisaje Protegido del Malpaís Grande w zbliżeniu.
Nazwę można przetłumaczyć jako Obszar Chronionego Krajobrazu Malpaís Grande, z czego samo Malpaís Grande oznacza “pole lawy”. Ta część wyspy wygląda dla wielu najbardziej jałowo, dziko i nieprzystępnie, jednak jest ważnym i cennym świadectwem wulkanicznej historii wyspy, a szczególnie jej ostatnich epizodów.